چوب صندل سرخ

صندل قرمز نام یک درخت است که چوب آن مصرف دارویی دارد. به فارسی صندل و به هندی چندن و در کتب طب سنتی انوع آن با نام صندل آمده است. به طور کلی دو نوع صندل در بازار عرضه می شود، صندل سفید یا زرد و صندل قرمز که البته با این که نام هر دو آن ها صندل است از درختان یک خانواده گیاهی به دست نمی آیند و چوب درختان از دو خانواده گیاهی مختلف هستند.

ترکیبات شیمیایى‏ صندل قرمز:

صندل قرمز از نظر ترکیبات شیمیایى در سر شاخه‏ هاى تازه درخت صندل قرمز گلوکوزید و یک ماده رنگى قرمز وجود دارد. چوب صندل قرمز داراى عطر و بویى نیست. از این درخت در اثر شکافى که به تنه آن وارد مى‏شود صمغى مى‏گیرند که به کینو معروف است، در صمغ کینو که از این درخت گرفته مى‏شود یک نوع تانن خاصى به نام کینوتانیک اسید و یک ماده رنگى قرمز گرفته مى‏شود و با تقطیر خشک، از آن مواد پیروکاتچین‏ و پروتوکاتچى نیک اسید به دست مى‏آید که اثر آن‌ها تقریبا شبیه کاتچو است.

خواص صندل قرمز یا سرخ:

طبع صندل قرمز سرد و خشک است.

در هندوستان از چوب صندل قرمز به عنوان خنک کننده و قابض و تونیک در استعمال خارجی برای ناراحتی‌های صفراوی و رفع التهاب و سردرد گرم و کاهش تب و همچنین برای رفع ناراحتی‌های پوست و ضمنا برای تقویت دید چشم تجویز می‌شود. در تایوان از محلولی که از خیس کرده خاک اره آن حاصل می‌شود، برای کاهش ورم استفاده می‌شود.

در اندونزی خاک اره صندل قرمز را با برنج می‌پزند و برای قطع خونریزی می‌خورند. چوب قرمز آن داروی رفع ناراحتی خون است و در زخم‌ها و جراحت‌های مختلف از آن برای قطع خونریزی و از بین بردن چرک و عفونت استفاده می‌کنند. بومی‌ها در تایوان از این گیاه به عنوان یک داروی سری برای معالجه مسمومیت استفاده می‌کنند.

برای تقویت دید چشم از دمکرده گیاه صندل سرخ استفاده می‌کنند.

خواص پودر صندل سرخ برای پوست و زیبایی: